معرفی چراغ خودرو

مقدمه

مجموعه چراغ های خودرو یا همان سیستم روشنایی (lighting system) جهت روشن کردن مسیر و ایجاد دید برای راننده، روئیت خود اتومبیل و ارسال اطلاعاتی در خصوص موقعیت قرارگیری و سرعت حرکت خودرو می‌باشد.

استانداردسازی چراغ های ماشین ها دارای ابعاد مهم ایمنی (رنگ نور/میزان نور و ...) می باشند به گونه ای که این استانداردها برای اولین بار در دهه 1940 تحت عنوان کنوانسیون وین مشخص و بعدتر این استانداردها تحت عنوان کنوانسیون ملل متحد به شکل کنونی تغییر یافت. به عنوان نمونه چراغ جلو باید به رنگ سفید یا زرد باشد و چراغ‌های راهنما به رنگ نانجی درآمد و سایر رنگ‌ها بجز برای خودروهای اورژانس ممنوع شد.

تاریخچه چراغ اتومبیل

چراغ جلوی خودرو باید طوری نصب شده باشد که بهترین دید را به راننده بدهد بدون اینکه بر دید افرادی که در جهت مخالف حرکت می کنند تاثیر گذار باشد. چراغ جلو در خودرو تعیین کننده هویت و شخصیت خودرو که بیشترین کاربرد در ایمنی رانندگی برای راننده را داشته خصوصا" در شب یا محیط هایی که راننده دید کافی و خوبی ندارد نظیر تونل ها و ... چراغ جلو اتومبیل را می توان شبیه شعله محصور شده دانست که توسط راننده به صورت دستی روشن می شود. چراغ جلو در اشکال و ابعاد مختلف از جمله براق، گنبدی، مربع شکل، گرد، برآمده، رو به جلو و غیره مشاهده می‌شوند. شکل، نوع لامپ و میزان نور آن از زمان پیدایش اتومبیل تا به امروز تغییرات زیادی کرده است. در واقع خودروهای ابتدایی اصلاً چراغ جلو نداشتند و نصب چراغ جلو از سال 1920 رایج شد. این لامپ های ابتدایی در دهه 1880 میلادی معرفی شدند.

تاریخچه تولید اولین چراغ های برقی را می توان مربوط به شهر هارتفورد، دانست که در دهه 1890 معرفی شدند که استفاده از آن ها در خودروهای آن زمان به صورت اختیاری قابل انتخاب بود. به دلیل نیاز به انرژی بسیار زیاد جهت تولید نوری که مناسب جاده باشد، عمر این لامپ‌ها کوتاه است. استقرار استاندارد چراغ جلو در خودرو بر می گردد به دهه 1910 هنگامی که کادیلاک یک سیستم روشنایی در خودروها پیاده سازی کرد، و بعد از آن چراغ جلو در بیشتر خودروها تبدیل به یکی از تجهیزات استاندارد شد.

بعد از آن بعد از بواسطه شرکت اتومبیل سازی فورد مقررات مربوط به چراغ جلوی خودروها در امریکا تغییر کرد و امکان استفاده از لامپ های قابل تعویض با شکل غیر استاندارد و با لنزهای خاص فراهم شد. به این ترتیب اولین خودروهای موجود در دنیا از دهه 1930 امکان استفاده از چراغ هایی با حباب قابل تعویض را داشتند. با توجه به اینکه استفاده از لامپ در اروپا رواج زیادی داشت، گاهی به این چراغ ها، چراغ اروپایی یا Euro هم گفته می شد. استانداردسازی چراغ های خودرو در سطح آمریکا و اروپا رواج داشت که هر کدام الزامات خاص خود را تدوین می کردند تا اینکه شرایط استاندارد چراغ خودرو به شکل امروزی بدل گردید.

مجموعه چراغ های خودرو یا همان سیستم روشنایی (lighting system) را می توان در دو بخش کلی دسته بندی کرد. دسته اول چراغ های روی بدنه خودرو هستند و دسته دوم شامل چراغ های داخل اتاق یا کابین خودرو که شامل دسته های زیر می باشند:

1. چراغ های روی بدنه اتومبیل:

• چراغ بزرگ و کوچک جلو و عقب
• چراغ راهنما
• چراغ مه شکن
• چراغ ترمز
• چراغ خطر
• چراغ دنده عقب
• چراغ پلاک
• چراغ پارک، چراغ نورافکن، چراغ گردان و ...

2. چراغ های داخل اتاق اتومبیل:

• چراغ سقف (نقشه خوانی)
• چراغ های صفحه نشان دهنده ها و پنل جلوی راننده
• چراغ جعبه داشبورد
• چراغ صندوق عقب
• چراغ مطالعه سرنشین عقب

چراغ جلو

اصلی ترین چراغ خودرو بوده که از آن برای تامین روشنایی مسیر حرکت خودرو در هنگام تاریک بودن هوا و یا صدور هشدار و توجه برای خودرو جلویی در مسیر جاده ای استفاده می شود. ساختار و اشکال این چراغ ها متناسب با فرم بدنه خودرو طراحی و ساخته شده و از جایگاه ویژه ای در زیبایی خودرو برخوردار است. تعداد چراغ های بزرگ جلو دو یا چهار عددند که در دو طرف جلوی خودرو نصب می شوند. سیستم روشنایی جلوی خودرو امکان دارد همراه با مه‌شکن و چراغ بغل باشد. چراغ جلوی خودرو به شما کمک می کند تا با ایمنی بیشتر و آسوده خاطرتر رانندگی کنید.

البته چراغ جلو مطابق قوانین جدید برای روز نیز کاربرد پیدا کرده که به این حالت آن دی-لایت (daylight) می گویند. در بعضی کشورها خودروها ملزم به داشتن چراغ مخصوص روز (DRL) هستند تا امکان دیده شدن خودروهای در حال حرکت بیشتر شود.از سال 2011 به بعد وجود چراغ های مخصوص نور روز در تمام خودروهای جدید در اروپا الزامی است.

اداره ایمنی ترافیک ایالات متحده اعلام کرده در عین حال که کمتر از 30% از سفرها طی شب انجام می شود ولی تقریبا نیمی از تمام تلفات جاده ای در همین زمان اتفاق می افتند. سایر وسایل نقلیه مثل قطار و هواپیما و حتی دوچرخه نیز هم ملزم به داشتن چراغ جلو هستند.

چراغ های بزرگ جلو از دو قسمت اصلی کاسه و بلوری (عدسی) چراغ تشکیل شده است.

کاسه ی چراغ گرد طراحی و ساخته می شود و سطح آن را به منظور انعکاس نور لامپ، جیوه اندود می کنند.

بلوری یا عدسی در روی کاسه ی چراغ قرار گرفته و با کاسه یکپارچه می شود تا از ورود گرد و خاک و آب به داخل کاسه ی چراغ جلوگیری شود. سطح عدسی دارای منشور های بلورین است و این منشور ها، برای هدایت پرتو های نور لامپ چراغ های بزرگ در روی عدسی، ایجاد می گردد. کانون کاسه ی چراغ محل نصب لامپ است که توسط فنر یا حلقه ی نگه دارنده پلاستیکی ثابت شده است.

چراغ‌ جلو خودرو طوری طراحی شده‌ که دو نوع پرتوی نور پایین و نور بالا ایجاد می کنند. نور پایین با استفاده از پخش نور بر روی سطح مسیر دید کافی برای راننده ایجاد می‌شود همچنین نور هدایت شده به سمت چشم راننده مقابل، محدود شده تا باعث خیره گی و مزاحمت در دید نشود. این نور برای مواقعی در نظر گرفته شده که جاده دوطرفه باشد و در جلوی خودرو یک خودروی دیگر وجود داشته باشد.

اما حالت نور بالا حداکثر میزان نور را فراهم می‌کند در حالت نور بالا توزیعی درخشان و مرکزی از نور ایجاد می شود و راننده هیچ کنترلی بر نور هدایت شده نداشته و ممکن است چشم راننده مقابل را بزند. به این ترتیب این نور فقط برای مواقعی مناسب است که راننده در جاده یکطرفه باشد. در قوانین بین‌المللی استفاده از نور بالا با مشخصات استاندارد آمریکا مجاز است.

چراغ جلوی خودرو سه نوع رشته ای یا هالوژن ، گازی(XENONS) و لامپ LED است.

در نوع رشته‌ای از یک رشته داخل یک محفظه شیشه‌ای استفاده می شود که نور تولید می کند. برای تولید چنین نور کمی نیاز به انرژی قابل توجهی است به این خاطر وقتی باتری چنین خودروهایی ناگهان خالی شود چراغ ها هم از کار می افتند. به این ترتیب لامپ های رشته‌ای جای خود را به لامپ های هالوژن دادند که بهره وری انرژی بیشتری داشتند.

امروزه با پیشرفت های شدید صنعت خودروسازی در جهان نیاز به توسعه در ظرفیت تولید نور منجر به ظهور چراغ هایی از نوع گازی یا زنون شده است. بعضی از مدل ها از جمله در خودروهای هیوندا، هوندا و .... از چراغ های تخلیه شدید یا گازی استفاده می کنند. این چراغ ها در عین میزان مصرف کم تولید نور بیشتر لذا ارتقاء سطح کیفی نور برای راننده را به ارمغان آورده اند.

لامپ LED امروزه متداول ترین نوع چراغ جلوی خودرو هستند. با توجه به اینکه در لامپ های رشته ای انرژی بیشتری به گرما تبدیل می شود، لامپ های LED جایگزین لامپ رشته ای شدند تا اتلاف انرژی برق کم شود. لامپ های LED انرژی خیلی کمتری را تلف می کنند.

لامپ هالوژن

چراغ های هالوژن مدت هاست که تبدیل به استاندارد مورد نیاز برای اکثر خودروها شده و در سراسر دنیا خط تولید را به خود اختصاص داده اند. این چراغ ها یک رشته را گرم می کنند تا وقتی که شروع به تابیدن نور کند و بعد با گازهای موجود در حباب واکنش نشان می دهد تا نور سفیدی که همه ما با آن آشنا هستیم تولید شود. هر چند هالوژن خوب کار می کند اما گزینه مقرون به صرفه ای محسوب نمی شود. در حقیقت تکنولوژی هالوژن در بخاری ها و رادیاتورهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. علیرغم گرایش زیاد به تولید لامپ هایی با مصرف انرژی کمتر و مقرون به صرفه تر این نوع لامپ ها هنوز هم در تمام خودروها استفاده می شوند و احتمالاً تا سال های آینده هم پرکاربردترین لامپ خواهند بود. مزیت اصلی لامپ های هالوژن هزینه ی پایین آن ها نسبت به سایر تکنولوژی های روشنایی است.

لامپ زنون (HID Xenons)

لامپ های زنون نسبت به لامپ های هالوژن بهره وری بیشتری دارند و نسبت به این لامپ ها گرمای کمتر و با همان مقدار انرژی نور بیشتری تولید می کنند. لامپ های زنون به جای گرم کردن یک رشته یک جریان از گاز زنون را بر روی شارژ الکتریکی عبور می دهند که این امر منجر به ایجاد نور بیشتری نسبت به لامپ های هالوژن می شود.

به این ترتیب رانندگان در جاده نور بیشتری در اختیار خواهند داشت. چراغ جلوی زنون بهره وری بیشتری دارد در مقابل لامپ های زنون بسیار شکننده هستند و نسبت به لامپ های هالوژن یا LED احتمال شکستن و ترک خوردن این لامپ ها بسیار بیشتر است. به همین خاطر حتی توصیه می شود که لامپ های زنون را با دستکش حمل و نقل کنید تا چربی یا رطوبت پوست با لامپ تماس پیدا نکند. لامپ های زنون نور درخشان تری و با طیف رنگی گسترده تری فراهم می کنند.

لامپ LED

لامپ های LED بدون شک بهترین گزینه برای وسایل نقلیه محسوب می شوند. این لامپ ها که عمر طولانی و بهره وری انرژی بالایی دارند می توانند برای دهه ها در یک خودرو بخوبی کار کنند و نیاز به نگهداری و محافظت خیلی کمی دارند.

حتی با وجود استفاده صد در صدی از این لامپ ها حین رانندگی، این لامپ ها به لطف طراحی خاص خودشان که اجزای داخلی خیلی کمی دارند تا 11 سال دوام می آورند. لامپ LED در مقایسه با لامپ های زنون که بازده نوری 20 درصدی دارند، با همان مقدار انرژی بازده نوری 80 درصدی دارند که تفاوت بسیار چشمگیری محسوب می شود.LED نسبت به تمام لامپ های موجود نور شفاف تری را فراهم می کند و بنابراین قسمت بیشتری از جاده را روشن می کند. همچنین نور این لامپ ها نسبت به زنون کمتر خیره کننده یا گرم تر است. لامپ های LED بهره وری انرژی و عمر بسیار زیادی دارند. بنابراین با استفاده از این لامپ ها انرژی کمتری مصرف شده و بنابراین هزینه های سوخت کاهش پیدا می کند و از طرفی هزینه نگهداری و تعویض چراغ خودرو هم کمتر می شود.

چراغ عقب

این چراغها، چراغهایی قرمز رنگ در عقب خودرو شما هستند و هر زمان که چراغهای ماشین را روشن کنید، روشن می شوند. این چراغها به راننده های پشتی کمک می کنند تا ماشین شما را در تاریکی شب ببینند و فاصله را تنظیم کند. بر مبنای طراحی کارخانه ی سازنده، تلق چراغ های عقب در بعضی از خودرو ها یکپارچه است و در بعضی دیگر هر کدام از چراغ ها تلق جداگانه ای دارند.

چراغ راهنما

چراغ راهنما یا همان چراغ چشمک زن یا فلاشر که در گوشه چپ و راست جلو و عقب خودرو نصب گردیده به راننده های پشت سر و روبرویی تان هشدار می دهید که به زودی قصد گردش به راست یا چپ را دارید. تعداد چراغ های راهنما در خودرو ها حداقل چهار عددند در روی بدنه نصب می شوند.

کاسه چراغ راهنما در بعضی از خودرو ها به صورت واحد و مستقل از سایر چراغ های روشنایی ساخته می شود و در تعدادی دیگر همراه با مجموعه چراغ های بزرگ جلو و یا عقب خودرو طراحی و در روی بدنه نصب می گردد در برخی از خودرو ها از چراغ های راهنمای دیگری نیز استفاده می شود، که معمولاً در روی گلگیر ها و آینه های جانبی نصب می شوند و هم زمان با چراغ های راهنمای جلو و عقب روشن می گردند. استفاده از چرا غ راهنمای کناری یا ریپیتر در بسیاری از کشورها اجباری می‌باشد و مرسدس بنز از اولین نمونه خودروهایی است که از چراغ راهنمای کناری استفاده کرده‌است. به دلیل اهمیت چراغ های راهنما از بعد ایمنی و جایگاه ویژه آن در سیستم روشنایی خودرو، محل نصب چراغ ها در روی بدنه به گونه ای انتخاب می شود که کاملاً در معرض دید قرار گیرد.

چراغ مه‌شکن

با توجه به اینکه در هوای مه آلود، به دلیل غلظت و تراکم ذرات بخار آب و همچنین به هنگام بارش شدید باران، چراغهای جلو نور کافی را تامین نمی کنند و از شعاع دید راننده کاسته می شود و قدرت تشخیص جاده مختل می گردد و همین موضوع دلیل اصلی طراحی چراغ‌ مه شکن است که جبران کننده دید کم راننده در شرایط آب و هوایی بارانی یا برفی یا هوای مه آلود می‌باشد. هدف از استفاده از چراغ مه شکن این است که مانع از شکست وبرگشت نور در مه و در نتیجه بازگشت نور به سمت خود راننده می شوند. این چراغها در نزدیکی چراغهای جلو قرار دارند و نورشان معمولا به سمت پائین تنظیم است تا بتوانند در شرایط آب و هوایی خاص مورد استفاده قرار گیرند. تابش نور در این چراغ های زرد رنگ است و نسبت به نور چراغ های بزرگ خودرو قدرت نفوذ بیشتری دارد.

چراغ مه‌شکن باریکه‌ای از نور به سطح مسیر می‌تاباند که در کل به سمت پایین تنظیم می‌گردد. این چراغ‌ها معمولاً به رنگ سفید یا زرد تولید می‌شوند. در اکثر خودرو های جدید دو عدد چراغ در قسمت جلوی خودرو طراحی و نصب شده است. مدار الکتریکی این دو چراغ از مدار چراغ های بزرگ جلو و چراغ های پارک مستقل است و با سوئیچ تعبیه شده در پنل جلوی راننده روشن و خاموش می شود.

برای ایجاد نور زرد رنگ در چراغ های مه شکن به دو روش عمل می شود:

الف) استفاده از عدسی یا بلوری زرد رنگ در بدنه چراغ

ب) استفاده از حباب زرد رنگ رویه لامپ چراغ

چراغ های ترمز

چراغ های ترمز نیز از نوع چراغ های هشدار دهنده و اعلام خطر در خودرو است. این چراغها در کنار چراغهای عقب ماشین قرار دارند و با روشن شدنشان، به راننده های پشتی اعلام می شود که شما سرعت ماشین را کم کرده اید یا قصد متوقف شدن دارید. به محض آنکه شما پایتان را روی پدال ترمز بگذارید روشن و تا خاتمه ی آن روشن می مانند. چراغ ترمز در قسمت عقب خودرو نصب می شود و تعداد آن در هر طرف یک یا دو عدد است. تلق یا عدسی روی این چراغ قرمز رنگ است و در غیر اینصورت لامپ درون کاسه ی چراغ حباب قرمز رنگ خواهد داشت.

در مدار الکتریکی ترمز اکثر خودرو های جدید، چراغ ترمز دیگری پیش بینی می کنند و آن را روی سینی زیر شیشه عقب قرار می دهند به طوری که همراه با چراغ های ترمز روی بدنه روشن می گردد. طرح ظاهری این چراغ ها در خودروهای مختلف با یکدیگر متفاوت اند.

چراغ خطر (فلاشر)

این چراغ معمولا با نام فلاشر شناخته می شود و در بخش جلو و عقب اتومبیلها به منظور هشدار و هم چنین مشخص نمودن موقعیت خودرو در محیط کم نور، هوای مه آلود و نیز تاریکی هوا قرار دارند وقتی شما فلاشر ماشین را روشن کنید به منزله صدور هشدار و توجه است. به عنوان مثال وقتی کوه داخل جاده ریزش می کند، جاده یخزده و لغزنده است، جلوی شما ناگهانی جاده بسته شده یا تصادفی اتفاق افتاده و ماشین ها با سرعت کمتری در حال حرکت هستند، باید سریعا فلاشر ماشین را روشن کنید.

چراغ های دنده عقب

چراغ های دنده عقب به منظور روشن کردن فضای عقب خودرو و آگاهی سایرین از جهت حرکت خودرو به سمت عقب طراحی و ساخته شده است. این چراغ ها که دو عددند در کنار چراغ های خطر، ترمز و راهنما در روی بدنه تعبیه می شوند. تلق یا عدسی چراغ های دنده عقب بی رنگ و شفاف انتخاب شده اند و دارای برجستگی هایی است که پرتو های نور لامپ را در محیط پخش می کند. این چراغ ها به صورت مجزا و یا همراه با سایر چراغ ها در قسمت عقب خورو نصب می گردد.

چراغ های پلاک خودرو

در خودرو های سواری برای روشن کردن محل نصب پلاک خودرو، از چراغ های پلاک استفاده می شود. با این طرح محل نصب پلاک روشن می شود و رویت و قرائت مندرجات روی صفحه ی پلاک شناسایی به هنگام شب و تاریک بودن هوا امکان پذیر می گردد. عمده ضرورت این چراغ ها برگرفته از قوانین راهنمایی و رانندگی بوده که در تمام کشورها مرسوم و الزامی می باشد. این چراغ ها معمولاً به تعداد دو عدد و در قسمت بالا یا دو طرف پلاک عقب خودرو نصب می شود.

چراغ پارک

هنگامی که راننده ی خودرو سوئیچ چراغ های روشنایی را در وضعیت مرحله ی اول سوئیچ قرار می دهد، جریان الکتریکی مدار تعدادی از چراغ های روشنایی روی بدنه و داخل اتاق خودرو برقرار می گردد. چراغ هایی که روی بدنه قرار داشته و روشن می شوند به چراغ پارک معروف اند. در بعضی خودرو ها چراغ پارک در داخل کاسه ی چراغ بزرگ جلو خودرو طراحی و نصب می شود. عموما" خودروهای وارداتی نظر به سخت گیری های که در استانداردهای صنعتی دارند چراغ پارک زمانی که خودرو خاموش و پارک شده روشن می باشد که خودرو در زمان پارک بودن و حتی قطعی سوئیچ چراغ پارک به جهت ایجاد توجه روشن می ماند.

چراغ های نورافکن

برای افزایش روشنایی مسیر حرکت، از چراغ های نور افکن که در روی سپر خودرو یا محل مناسب دیگری در روی قسمت جلوی بدنه تعبیه می گردد، استفاده می شود. فرم این چراغ ها مانند چراغ های مه شکن است و تنها تفاوت آن ها رنگ سفید نور چراغ است.

چراغ گردان

خودروهای پلیس، اورژانس و آتشنشانی از این نوع چراغ استفاده می‌شود؛ که در انواع چراغ‌های گردان و نوع جدید آن که مجهز به سیستم چشمکزن هست استفاده می‌شود این چراغ‌ها در رنگهای آبی قرمز زرد و از نوع لامپ های ال-ای-دی موجود است که هر رنگ تعریف عملکرد خودرها را معرفی می‌کند این نوع چراغ گردانها می‌تواند به همراه آژیر و آمپلیفایر جهت تولید صدا هشدار هم مجهز باشد.

چراغ راننده

این چراغها در داخل کابین ماشین قرار دارند و درصورتی که بخواهید داخل کابین ماشین را برای خودتان و یا سرنشینان ماشین روشن کنید، می توانید از این چراغ بهره بگیرید. بر حسب نوع خودرو سواری یا شاسی یا هر نوع دیگیری تعداد چراغ های مطالعه داخل کابین فرق می کند بصورت متداول این چراغ های 2عدد یکی مختص سرنشینان جلو و دیگری برای سرنشینان عقب خودرو تعبیه شده اند. مثلا اگر می خواهید نقشه را چک کنید یا در تاریکی در داخل ماشین مطالعه کنید یا دنبال چیزی بگردید، می توانید این چراغ را روشن کنید ولی نباید برای مدتی طولانی این چراغ را روشن نگه دارید؛ چون روشن بودن این چراغ موجب اختلال در دید راننده خواهد شد.

چراغ های دیگری نظیر چراغ صندوق عقب خودرو یا چراغ های لا دری خودرو از جمله چراغ های داخل کابین محصوب می شوند.

چراغ نسل آینده

لامپ های لیزری مهم ترین تکنولوژی سال های آینده هستند که نسبت به گزینه های موجود نور بیشتر و بهره وری انرژی بالاتری دارند.اما این تکنولوژی آنقدر جدید است که در حال حاضر فقط چند مدل خودروی خاص از آن استفاده می کنند (که البته خودروهای ارزان قیمتی هم نیستند). خودروهای شرکت BMW در حال حاضر استفاده از چراغ لیزری را ساپورت می کنند.

فرسودگی چراغ خودرو

چراغ خودرو هم مثل همه اجزای خودرو با گذشت زمان کیفیت خودشان را از دست می دهند. چراغ های زنون نسبت به هالوژن ماندگاری بیشتری دارند هر چند که هر دو اگر بیش از حد یا برای مدتی طولانی تر از زمان توصیه شده (که این زمان برای لامپ های هالوژن حدود یک سال و برای HID دو برابر است) استفاده شوند، روشنایی خودشان را از دست می دهند. در گذشته نصب چراغ خودرو کار ساده ای بود و خود شخص می توانست با خرید لامپ و دنبال کردن دستورالعمل های ذکر شده در دفترچه این کار را انجام دهد. اما چراغ های جدیدتر پیچیدگی بیشتری دارند و نصب آنها سخت تر است.

مشکلات رایج چراغ خودرو

چند مشکل متداول با چراغ های امروزی وجود دارد از جمله اینکه استفاده طولانی مدت از آنها، کثیف شدن یا ایجاد جرم روی لنز باعث کم شدن شدت نور و روشنایی می شود و از طرفی در صورت وجود مشکل در دینام ممکن است نور چراغ ها دچار مشکل شود. همچنین امکان شکستگی یا ترک برداشتن حباب لامپ یا مشکل پیدا کردن رشته ی موجود داخل لامپ وجود دارد. گاها" بدلایلی چراغ های از حالت تنظیم زاویه تابش خارج شده که بایستی مجددا" تنظیم شوند در چنین مواردی یک بررسی کلی و سریع توسط مکانیک مشکل را مشخص می کند.

سیستم های نورپردازی پیشرفته (AFS)

از سال 2000 میلادی، توجه زیادی به ایده‌ی تنظیم یا جابجایی خودکار نور چراغ خودرو در واکنش به حرکت فرمان، سیستم تعلیق خودرو، شرایط محیطی، وضعیت دید، سرعت خودرو، مسیر و انحنای جاده جلب شد.

در سیستم های نورپردازی پیشرفته به جای اتصالات مکانیکی که در سیستم های چراغ جلوی قدیمی تر وجود داشت یکسری حسگرهای برقی، مبدل و فعال کننده وجود دارد. تکنیک بعدیِ بکار رفته در نورپردازی پیشرفته عبارت است از سیستم نورپردازی جانبی داخل محفظه چراغ خودرو. این سیستم های جانبی را می توان بسته به نور محیط و زوایای پوشش داده شده توسط نور چراغ خوردو، خاموش یا روشن کرد. در این سیستم ها سرعت خودرو و زاویه فرمان ارزیابی می شود و بر اساس آن چراغ های خودرو تنظیم می شوند. در پیشرفته ترین مدل نورپردازی پیشرفته بجای واکنش ساده به انحنای جاده، از سیگنال های موقعیت یاب (جی-پی-اس) برای پیش بینی تغییرات در انحنای جاده استفاده می شود.

سیستم نورپردازی هوشمند یک سیستم کنترل اشعه ی نور چراغ جلوی خودرو است که اولین بار در سال 2006 و در خودروهای کلاس E شرکت مرسدس بنز معرفی شد و پنج عملکرد نوری مختلف با چراغ زنون دارد که هر یک مناسب شرایط آب و هوایی یا رانندگی خاصی است:

• حالت خارج شهری

• حالت آزادراه

• چراغ مه شکن پیشرفته

• روشنایی هنگام گردش و ...

مراقبت

سیستم های چراغ جلوی خودرو نیاز به مراقبت و نگهداری منظم دارند. چراغ های دارای پرتوی بسته هستند یعنی وقتی رشته‌ی داخل چراغ دچار مشکل شود لازم است که کل لامپ تعویض شود. از اواخر دهه 80 میلادی بیشتر خودروها در امریکا از مونتاژ رفلکتور لنز استفاده می کردند و وقتی چراغ دچار مشکل می شدند فقط نیاز به تعویض لامپ بود. نحوه دسترسی به لامپ و تعویض آن در خودروهای مختلف متفاوت است.

به مرور زمان امکان ایجاد مشکل در چراغ خودرو وجود دارد. یکی از این عوامل پرتاب سنگریزه ها و شن های اطراف جاده است که ممکن است باعث ایجاد ترک در حباب لامپ و بنابراین ورود آب به داخل محفظه لامپ شود. لنزهای پلاستیکی هم ممکن است دچار تغییر رنگ و ساییدگی شوند و این به دلیل اکسیداسیون پوشش رنگ شده‌ی لنز، توسط نور ماورا بنفش خورشید و چراغ های خودرو است. در صورتیکه این مشکلات جزئی باشند می توان آن را با استفاده از یک پولیش ترمیم کرد تا به درخشش قبل برسد. در موارد حادتر فرسودگی مواد پلاستیکی به داخل ادامه پیدا کرده و منجر به بلا استفاده شدن چراغها و نیاز به تعویض کامل آن ها میشود. ساییدن یا پولیش زیاد لنزها یا ترمیم لنزهای پلاستیکی می تواند زمان نیاز به تعویض را عقب بیندازد اما انجام این کار باعث از بین رفتن پوشش محافظ لنز شده در نتیجه همین امر باعث می شود لنزها سریع تر و شدیدتر خراب تر شوند.

سخن پایانی

آشنایی با کاربردهای چراغهای خودرو ، اگرچه خیلی ساده است؛ اما نکته ای کلیدی و حیاتی به شمار می رود؛ چرا که به عنوان یک راننده قوی و ماهر با استفاده درست و به موقع از چراغهای خودرویتان، می توانید از تصادفات رانندگی جلوگیری کنید. آیا مزیت استفاده به موقع از این چراغها را به درستی می دانید؟